ҚОЧҚИН
Tasnif: жазодан, тутқунликдан қочиб юрган киши1. Отлиқлар миршаб билан бирга қ о ч қ и нл а р н и қўлга тушириш учун чўл томон от суриб кетдилар (Садриддин Айний). Қадимги туркий тилда ҳам шундай маънони англатган бу сўз асли қач- феълидан —ғын қўшимчаси билан ясалган (ДС, 400: қачғын 'беглый'): кейинчалик ғ ундоши қ ундошига, а унлиси â унлисига алмашган, ы унлисининг қаттиқлик белгиси йўқолган: қач— + ғын = қачғын > қачқын > қâчқин.