ҚУРУШ
Tasnif: қуриб, намлиги қочиб, бужмай-’. Жағи қурушган, оғзи буришган бир чол чопиб келиб, Ёдгорни айлана берди ("Ёдгор"). Махмуд Кошғарий луғатида қурушды сўзига берилган изоҳга кўра (Девон, II, 105: қурушды 'бутунлай ҳамма ери қуриди') бу сўз асли қуры— феълига кучайтириш маъносини ифодаловчи ш қўшимчасини қўшиб ҳосил қилинган; аслида эса бу ерда ' бироз' маъносини ифодаловчи —ш қўшимчаси қўшилган; қўшимча қўшилганидан кейин иккинчи бўғиндаги ы унлиси у унлисига алмашган: қуры- + ш > қуриш—. ДСда бу сўз таркибидаги -ш қўшимчаси биргалик шаклини ясовчи деб нотўғри кўрсатилган (470: қуруш— II совм. от қуру—).