ИНЖИҚ
Tasnif: ’арзимаган баҳона билан тихирлик қилувчи’. И н ж и қ одамга гап бовар қилиш қийин. Бу сифат қадимги туркий тилдаги ’хафалик’ маъносини англатган ынч отидан -ы қўшимчаси билан ясалган ын- чы- феълидан -қ қўшимчаси билан ясалган (ЭСТЯ, I, 657); ўзбек тилида ч ундоши ж ундошига алмашган, ы унлиларининг қаттиқлик белгиси йўқолган: (ынч + ы = ынчы—) + қ = ынчьнқ > ынжық > инжиқ. Бу сўз асли ’хафа бўладиган’ маъносини билдирган бўлиб (ДС, 219), ’тихирлик қиладиган’ маъноси кейин ўсиб чиққан.