ТУК
Tasnif: баданни қоплаб турувчи қил толалари', 'қош, киприк толалари'. Сочининг ҳар бир толаси, қошидаги ҳар бир тук, мижжасидаги ҳар бир киприк кўз ўнгимда турибди (Иброҳим Раҳим). Қадимги туркий тилда ҳам шундай маънони англатган бу от асли тӱг тарзида талаффуз қилиниб, ўша даврлардаёк, сўз охиридаги г ундоши к ундошига алмашган (ДС, 595); ўзбек тилида ӱ унлисининг юмшоқлик белгиси йўқолган: тӱг > тӱк > тук. Қадимги туркий тилда шундай маъно
асли ту сузи билан англатилган (ДС, 594). Девоннинг III томидаги 224- бетда берилган 22^- изоҳда тӱк - ту холати сузлардаги тўлиқ-қисқалик хусусияти деб тушунтирилган, бу ҳолат сўзлар этимологиясини очиб беришга хизмат қилувчи ҳодиса деб таъкидланган.
Маҳмуд Кошғарий ўз луғатида фақат тӱ сўзини келтирган туг сўзи эса "Девон" тузилгандан кейинги давр манбаларида акс этган. Демак, тӱ, туг сўзларини еузнниг тулиқ-қисқа шакллари деб изоҳлаш тўғри эмас. ДСда ту I сўзининг 'волос' деб (594- бет), тут cv- зининг эса -волосы- деб (595- бетда) изоҳланиши кеиинги сўз охиридаги -г қисми -кўп- маъносини ифодаловчи қўшимча эканидан дарак беради (келдик сўзи
ЎТИЛ «ыносиш И|Г-
далаши билан қиесланг).