ТЎЗИ
Tasnif: ’ ҳар ёнга сочил-, уч-. Уларнинг юз-кўзлари чанг, ранглари заҳил, сочлари т ў з и г а н эди (Иброҳим Раҳим). Бу сўз қадимги туркий тилдаги 'осмонга кўтарил—' маъносини англатган тоз— феълидан (ДС, 579; Девон, И, 353: тозутты) кучайтириш маъносини ифодаловчи — ы қўшимчаси билан ҳосил қилинган; кейинчалик ы унлисининг қаттиқлик белгиси йўқолган: тоз— + ы = тозы— > този—.