ДОВУЛ
Tasnif: ’кучли, емирувчи бўрон’. Океан атрофидаги мамлакатларда тез-тез д о в у л бўлиб туради. Бу от асли қадимги туркий тилда ’ғарбдан эсган шамол’ маъносини англатган дабур сўзининг маъно тараққиёти натижасида юзага келган: ’ғарбдан шарққа эсган шамол’ (Ўзбек классик адабиёти асарлари учун қисқача луғат. Т.: 1954, 78) -> ’кучли, емирувчи шамол’; кейинчалик сўз охиридаги р ундоши л ундошига, б ундоши в ундошига, а унлиси â унлисига алмашган: дабур > дабул > давул > дâвул.