ЙОН
Tasnif: ’гавданинг ўнг ёки чап томони’. Отабек ўнг ё н и н и босиб кўрпага бурканди (Абдулла Қодирий). Қадимги туркий тилда ’сон суяги’ маъносини анг- латиб (Девон, III, 175), кейинчалик ’тараф’, ’томон’ маъносини англата бошлаган бу от (ДС, 231) асли йа:н тарзида талаффуз қилинган, кейинроқ а: унлисининг чўзиқлик белгиси йўқолган (ДС, 231), ўзбек тилида а унлиси â унлисига алмашган: йа:н > йан > йâн. Бу сўз йақ сўзига қиёсланиб, -н , -қ қисми қўшимча экани таъкидланади, лекин йа (< йа:) қисмининг маъноси изоҳланмайди.